Bugün ikinci defa Tophane-i Amire Kültür ve Sanat Merkezi’ndeki seramik sergisini gezdim. Fakültemizin seramik bölümünde yüksek lisans yapan biri olarak bu önemli sergiden şans eseri haberim oldu! Hala da sergi hakkında çok fazla bir bilgiye sahip değilim çünkü basında hiçbir haber çıkmadığı gibi , sergi mekanında da panolara asılan birkaç afişten başka hiçbir döküman yoktu. Sergi, bana sorarsanız, şimdiye kadar gördüğüm en başarılı seramik sergisiydi.
17 Mart günü açılışı olan Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Seramik ve Cam Tasarım Bölümünce düzenlenmiş Uluslararası Seramik Sempozyumlarından oluşturulan "Seramik Koleksiyonu" sergisi bu cuma bitiyor. Seramik sergisi düzenlemenin sermiğin kırılganlığı, naklinin zorluğu gibi etkenler ele alındığında ne kadar zor bir iş oluğunu tahmin etmek zor değil. Bu sergide çıkan işler dünyaca ünlü ve türk seramikçilerin her sene düzenli olarak bir araya geldikleri yaz kamplarında üretilmiş. Bu günlerde gündemde sıkça bahsi geçen İstanbul 2010 projelerinin hepsine taş çıkartacak bir proje. Bütün bunlara ramen bu seramik yapıtları niye sadece iki hafta sergileniyor. En az İstanbul Modern'de düzenlenen süreli sergiler kadar nitelikli olan bu projenin niye reklamı yapılamıyor? Bu organizasyonda yer alan değerli seramikçilerin de reklam konusunda tecrubesizlikeri olmuştur. Ama meslektaşları neden bu harika serginin duyurlması için biraz yardım etmemiştir? Bunlar Türkiyenin ve Türk sanatının temel problemleri. Seramiğin sanat olarak görülmediği ülkemizde, böyle uzun soluklu projelere bütün seramik sanatçılarının canı gönülden destek olması beklenir. Malesef fakültemizin seramik öğrencilerinin bir kısmı bu sergiden benim sayemde haberdar oldu. Bizim bölümde tek bir afiş görmdim. Hocaların da bir çoğu sergi açılışında ellerinde kadehleri ile sergi gezerken, öğrencilerin bundan haberi yoktu.
Bu proje hakkkında fazla bir bilgim olmadığını daha önce de söylemiştim. Ama ne olursa olsun, çok değerli Türk sanatçıların yanı sıra Philippe Barde gibi dünya seramik tarihine adını kazımış sanatçıların işlerinin de sergilendiği bir organizasyon bütün sanatçılar tarafından takdir edilmeli. Seramik ülkemizde “güzel sanatlar” dalında icra eden “yüksek sanatçılar” tarafından küçümsenmekte. Burada Türk sermaik sanatçılarına bir sorumluluk düşüyor. Böyle zor bir organisazyona biraz destek verilirse seramiğin sadece “kiç” işlerden oluşan bir sanat dalı olmadığını sanat dünyasına kabul ettirmek daha kolay olacaktır.